บทความยาว สกัดดาวรุ่ง
มีหลายคนทักบ่อยนะว่าบทความผมยาว ถ้าสรุปให้สั้นจะดี ผมก็ฟังไว้นะ
แต่ก็ไม่ได้ยึดความสั้นหรือความยาวเป็นสาระหรอก มันอยู่ที่เนื้อหาต่างหากว่ามันควรขยายหรือควรพิมพ์เป็นบทสรุป
เรื่องบางเรื่องไม่ชัดเจน มันก็ต้องขยายกันให้ละเอียด ส่วนเรื่องไหนพิมพ์บ่อยแล้วมันก็พอจะสรุปให้สั้นลงได้
ทีนี้มันเลยเป็นการคัดคนเพียรไปในตัว คนที่ไม่เอาจริงเอาจัง ไม่อยากศึกษานี่เขาไม่อ่านเนื้อหากันหรอก โดยเฉพาะคนที่มาเห็นแย้งเห็นต่างนี่เขาแค่ดูความยาวของบทความเขาก็โบกมือลาแล้ว อย่างดีก็มาแสดงความคิดเห็นตามที่หัวข้อโปรยไว้เท่านั้น
ซึ่งมันก็ดีเหมือนกัน ก็กันคนที่ไม่อดทนออกไปก่อน ส่วนใครที่อยากศึกษาก็จะทนอยู่ได้ ทีเอาเวลาไปทำเรื่องไร้สาระกันได้ทั้งวันยังทำกันได้ อ่านบทความนึงแค่อย่างมากครึ่งชั่วโมงก็คงไม่น่ามีปัญหาหรอกนะ (แต่บางบทความนานกว่านั้นก็ขออภัย)
แต่จะเห็นว่าการอ่านบทความของผมว่าไร้สาระก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรหรอกนะ ก็ตามความเห็นของคนนั้นไป
ส่วนคนที่เห็นประโยชน์ แต่ก็ยังไม่เก่งในการอ่านอะไรยาวๆ ผมก็เห็นใจนะ ก็พยายามกันไปหน่อยแล้วกัน ผมจะพยายามสรุปให้เป็นระยะๆ จะได้ไม่ลำบากกันมาก เพราะถ้าผมพิมพ์ยาวไปหมดทุกบทความมันก็ลำบากคนอ่านเหมือนกัน
มาตราฐานตอนนี้ 2 หน้า A4 ,สั้น = ไม่เกิน 1 หน้า, ยาว = 3 หน้าขึ้นไป
บทความผมนี่มันไม่ค่อยเอาใจกิเลสเท่าไหร่นะ…
อย่างเรื่องคู่นี่ปิดช่องเลย หาข้อดีในการมีคู่ไม่ได้สักนิดหนึ่ง ไม่เว้นช่องให้กิเลสเลย
นี่ถ้าพิมพ์กันแบบ เนื้อคู่ต้องแบบนั้น รักแท้ต้องมีลักษณะแบบนี้ คู่กันได้แบบนั้นแบบนี้นี่ …สงสัยเพจนี้คงจะดังแบบชาวบ้านเขานะ 555
แต่ใจผมไม่เอาด้วยหรอกนะ ไปบอกคนเอื้อให้กิเลสเขามีช่องให้เสพนี่มันมีวิบากมาก ถ้าเขาหาช่องเองได้มันก็เรื่องของเขา กิเลสใครก็รับผิดชอบกันเอง แค่เราไม่ชี้โพรง(นรก) ให้กระรอกก็พอ
จริงๆผมก็แปลกใจอยู่นะ ที่ยังมีคนติดตาม ข้อความแต่ละบทที่พิมพ์ไปนี่ก็หนักๆทั้งนั้น แม้จะเป็นบทสั้นๆไม่กี่บรรทัดก็หนักในเนื้อหา เรียกว่าคนกิเลสหนาอ่านแล้วหนักใจ ตามไม่ไหวขอไปดีกว่า~
ซึ่งมันก็ดีกับตัวผมเหมือนกัน เอาคนฐานศีลสูง เอาคนมีบุญบารมีมากๆมาก่อนดีกว่า ไปเอื้อให้คนกิเลสหนามาก เดี๋ยวจะปวดหัวทีหลัง
ซึ่งอ่านจากความคิดเห็นก็มีทั้งผู้ที่มีประสบการณ์เจ็บแล้วจำ และผู้ที่ยังไม่เจ็บแต่ก็เรียนรู้ทุกข์ ไม่ว่าจะมีคู่ โสด หรืออกหักมา ถ้าสามารถเห็นทุกข์ เข้ามาศึกษาเหตุแห่งทุกข์ สู่การดับทุกข์ด้วยวิธีปฏิบัติที่มีเพียงหนึ่งเดียวในจักรวาลก็สามารถพ้นทุกข์กันได้
คนโสดเข้าใจความจริงก็สบายหน่อย คนคู่เข้าใจความจริงก็สบายเหมือนกัน แต่จะลำบากกว่าตรงต้องแบกคู่ไปด้วย แต่นั่นก็คงไม่สำคัญเท่าใครสามารถทำลายความหลงติดหลงยึดได้มากกว่ากัน
ผมมีประสบการณ์อยู่ชุดหนึ่งที่คิดว่ามีคุณค่าพอที่จะแบ่งปันโดยไม่อายใคร ใครสนใจก็ลองตามอ่านแล้วพิจารณาประโยชน์ตาม ลองทำความเห็นของตัวเองให้แนบเนียนสอดคล้องไปกับประสบการณ์ของผมดู และจะเห็นว่า สิ่งที่ทำให้มันเห็นตรงกันไม่ได้นั่นแหละ “กิเลส“
การทำดีที่ยังเห็นแก่ตัว
การทำดี เพื่อให้ผู้อื่นมารัก ชอบ หลง ฯลฯ คือความเห็นแก่ตัวที่ใช้ความดีมาบังหน้า เป็นเชื้อชั่วที่ซ่อนอยู่ภายใต้หน้ากากคนดี
ปล่อยให้มันเป็นอย่างที่มันเป็น
ปล่อยให้ .. ดอกไม้
เติบโต ..และเหี่ยวเฉา
ไปตามธรรมชาติ .. ของมัน
โดยไม่มี “ตัวเรา” ..เข้าไปเกี่ยวข้อง
…ความรักก็เช่นกัน
……………………………
แนะนำบทความที่มีเนื้อหาคล้ายกัน
– – – – – – – – – – – – – – –
21.6.2558
