รักแบบไม่ครอบครอง มีจริงไหม

เห็นหัวข้อนี้ในพันทิพ (http://pantip.com/topic/34235943) ก็มีคนให้ความเห็นกันมาหลากหลาย และดูคล้ายๆจะเป็นเรื่องในอุดมคติ

ผมให้ความเห็นส่วนตัวแบบนี้นะ คือมันไม่รู้จะเอาปัญญา(กิเลส) ที่ไหนไปครอบครอง ต่อให้มาพร้อมบ้านแถมรถ ยกที่นาและช้างมาว้วควายในนอนกินนอนใช้ชีวิตบนกองเงินกองทอง ก็ยังไม่เห็นว่าจะจำเป็นต้องไปครอบครองให้มันเกิดคุณประโยชน์อะไรขึ้นใน ชีวิต

ทำไมรักแล้วต้องไปครอบครอง ไปยุ่งวุ่นวายกับชีวิตเขากันล่ะ มันคนละเรื่องกันนะ…

เรื่องนี้มันเข้าใจกันยาก เดี๋ยวจะพาลหาว่ายึดดี เจ้าอุดมการณ์กันไป จึงจะยกตัวอย่างประกอบให้ได้อ่านกัน…

มีถ่านไฟกองหนึ่งที่กำลังลุกโชน ร้อนแรงแดงฉาน คนที่เขาเห็นโทษ เขาก็รู้ว่าถ้าเข้าไปใกล้ เข้าไปจับถ่านไฟนั้น มันจะทุกข์ร้อนยังไง ประโยชน์มันไม่มีเลย มีแต่คนโง่เท่านั้นแหละที่เข้าไปจับถ่านไฟเหล่านั้น

ทีนี้ไม่รู้อะไรมันบังตา ซึ่งคงจะหนีไม่พ้นกิเลส ทำให้คนเขามองว่าถ่านไฟนี่แหละเป็นสุข การได้จับได้ครอบครองนี่แหละเป็นสุข จึงเข้าไปจับไปครอบครอง แล้วก็สุขขึ้นตามที่จิตปั้น พร้อมกับทุกข์จากการที่ต้องโดนไฟไหม้ แต่ทุกข์แล้วก็ยังไม่เห็นว่าเป็นโทษ ก็ยังกอดเก็บถ่านที่ไฟที่ลุกไหม้นั้นไว้กับตัว พร้อมด้วยคำคมเท่ๆประมาณว่าชีวิตมันต้องมีทั้งสุขและทุกข์บ้าง มันเป็นธรรมชาติของชีวิตบ้าง

สุดท้ายก็เลยต้องสุขๆทุกข์ๆ ไปแบบนั้น มองเห็นแค่เพียงว่ามันไม่ได้มีแต่ทุกข์ มันมีสุขด้วย แท้ที่จริงมันมีแต่ทุกข์ล้วนๆ สุขนี่มันไม่มีจริงเลย หลงอุปาทานไปเอง แล้วก็ปั้นสุขขึ้นมาเอง สรุปคือหลอกตัวเองนั่นแหละ

เป็นตัวอย่างทั่วๆไปของการเห็นกงจักรเป็นดอกบัว คือการมองไม่เห็นความจริงตามความเป็นจริงนั่นเอง

สงสัยก็สอบถามเพิ่มเติมกันมาได้ เรื่องนี้เข้าใจยากเหมือนกัน