ทำไมเขาถึงมาจีบฉัน

Comments (14)

1. rc

   ทุกข์ใจเมื่อสามีมีผู้ชายมาติดพัน และสามีมักไปขลุกอยู่กับเขา เหมือนเบี่ยงเบน

   February 3, 2015 at 12:42 pm Reply
   • Dinh

     ดูไปก่อนนะครับ แต่อย่าจินตนาการไปเอง ทำหน้าที่ภรรยาที่ดีต่อไป สุดท้ายผลจะออกให้เห็นเอง หัวก้อยก็ค่อยว่ากันตอนนั้นอีกที

     ถ้าเราทุกข์ใจไปทั้งๆที่คำตอบยังไม่ชัดเจน เราก็ชิงทุกข์ล่วงหน้าไปเท่านั้นเอง ถ้าตอนนี้แค่ “เหมือน” มันก็ยังไม่ใช่อยู่ดีนั่นแหละนะผมว่า

     February 4, 2015 at 5:37 pm Reply
2. rc

   เรื่องราวเกิดขึ้น10 ปีที่ไม่รู้คำตอบช่วง2-3ปีต้องทนกับเหตุการณ์ที่ทำให้ความรู้สึกสั่นคลอนทุกวันนี้อยู่ทำหน้าที่แม่ให้ลูก และพยายามดึงใจตัวเองกลับ ไม่รู้ความจริงพยามยามพิจารณาตามหลักกาลามสูตร เมื่อสังเกตกระบวนการทางจิต เมื่อเกิดอารมณ์กระทบ ก็เห็นว่า มีความทรงจำ เป็นชุดที่เกี่ยวกับเรื่องนั้น. มีการปรุงแต่งของจิต มีรสชาติของความเจ็บปวดที่จิตได้รับ และพบว่า เหตุที่ทำให้ทุกข์นั้นคือ อัตตาของตนเอง คำถามคือ มีวิธีจะลดอัตตาของตนเองอย่างไร วิปัสสนาทำอย่างไร ไม่อยากให้ปฏิจสมุปบาท 12 หมุนครบรอบ นั่นเท่ากับว่าจิตยังคงสั่งสมการผูกในการครองคู่

   February 6, 2015 at 9:48 am Reply
   • Dinh

     ดูว่าเรายึดอะไร เรายังสุขจากเสพอะไร เราทุกข์เพราะไม่ได้เสพอะไร จับอาการของเวทนาเหล่านี้ให้ดีแล้วค้นต่อไป เราอาจจะยึดมุมไหนก็ได้ กิเลสมันหลากหลายมาก เราอาจจะติดอัตตาตรงที่ว่าเป็นสามีภรรยาต้องซื่อสัตย์ต่อกัน เราอาจจะติดโลกธรรมกลัวคนเขานินทา หรือเราอาจจะติดการสมสู่กลัวคนอื่นแย่งไป ตรงนี้ต้องค้นให้เห็นเหตุจริงๆก่อนแล้วค่อยวิปัสสนา อย่าเพิ่งไปตบทิ้ง อย่าเพิ่งปล่อยวาง หาเหตุแห่งทุกข์ให้เจอก่อน แล้วค่อยว่ากัน

     ผมแนะนำบทความเพิ่มเพื่อการพิจารณาให้เห็นเหตุ “http://life.dinp.org/เหตุแห่งทุกข์-สมุทัย/“

     February 6, 2015 at 9:07 pm Reply
3. rc

   ตั้งแต่ครั้งแรก. รบกวนช่วยช่วย ลบ email. ที่แสดงให้ด้วยค่ะ ถ้าต้องการปรึกษาแบบไม่แสดง email. ทำได้อย่างไรคะ รู้สึกไม่ผ่อนคลาย ขอบคุณมากค่ะ

   February 7, 2015 at 11:36 am Reply
   • Dinh

     ผมแก้ให้แล้วนะ จริงๆใส่ชื่ออีเมล์อะไรก็ได้นะ ไม่ต้องเป็นของจริงหรอก

     February 9, 2015 at 9:29 am Reply
4. rc

   ขอบคุณที่กรุณาค่ะ อ่านสมุทัยแล้วนะคะ. รู้สึกว่าลึกๆแล้ว น่าจะติดที่จะเสพความรู้สึกอุ่นใจ ที่มีคนให้ความสำคัญกับเรา เหมือนว่ามีใครให้ความรักแก่เรา. เหมือนว่าเราคือหนึ่งเดียวสำหรับเขา. ถ้าเขาพูดดีๆ ใส่ใจ เอาใจ. อัตตาของเราชอบ เรื่องความสัมพันธ์ทางกายเป็นแค่เครื่องยืนยันว่า เขาต้องการเรา ถ้าเขามีความสุขจากเรา ติดในการเสพเรา. สังเกตว่าจะสุขใจ. และถ้าเขาไม่เอาใจมีความลับกับเรา ถึงเขาจะพยายามให้ความสุขทางกายเท่าใด ก็ไม่สามารถชดเชยความรู้สึกขาด หรือต้องการความอบอุ่น การใส่ใจจากเขาได้ และเมื่อมีผู้ชายอีกคน รอเขา ถ้าเขาไม่ทานข้าวด้วย ผู้ชายคนนั้นจะเหงา และรอเขา. ถึงแม้ว่าถ้าความจริงสามีอาจจะไม่ได้มีอะไรกับเขา แต่ถ้าสามีใส่ใจว่าเขาชายคนนั้นเหงา. พยายามจะไปใช้เวลาตามที่เขาเรียกร้อง แม้กิจกรรมจะไม่แน่ใจว่ามีทางกายหรือไม่. แต่การที่สามีสนใจ ไปเป็นเพื่อนเขาเมื่อชายคนนั้นชวนไปทานข้าว หรือ รู้ว่าเทศกาลต่างๆ เขาไลน์ถึงกันแบบตอบทันที. แม้จะมีความจริงแค่นี้ อัตตาเราก็รู้สึกว่า ไม่ได้มีเราที่สามีสนใจคนเดียว เหมือนมีใครที่รอเขา. และขอแบ่งเวลาบางส่วนจากเขา. อัตตาของเรารู้สึว่าสามีทำไม ถึงไม่แคร์ความรู้สึกว่าเราเสียใจที่สามีออกไปเมื่อชายคนนั้นอยากมีเพื่อน แต่ถ้อยคำที่ชายคนนั้นใช้ในไลน์. มีความส่วนตัวระหว่างเขากับสามี สติ๊กเกอร์เหมือนส่งหัวใจ หรือจูบมาให้แฟน. เสียใจที่แฟนตอบไลน์เขา มองในแง่ดีแฟนอาจไม่ลึกซึ้งเท่าชายคนนั้น. และแฟนเป็นคนอีโก้สูงค่ะ คิดว่าที่แฟนยังไปไหนกับเขาโดยที่ยอมทะเลาะกับเรา น่าจะเพราะว่าชายคนนั้นเสริมอัตตาแฟนว่าเขามีคุณค่ามากในสายตาของชายคนนั้น ชายคนนั้นรอเขา และจะเหงา ถ้าไม่ได้ไปกับแฟนเพราแฟนไม่ว่าง ขายคนนั้นจะส่งข้อความทำนองว่าบรรยากาศดูเงียบเหงาไปหาแฟน แต่อัตตาเราไม่ชอบที่แฟนปล่อยให้เขาพัวพัน บางช่วงที่ชายคนนนั้นไม่ติดต่อมา. เห็นอัตตาตนเอง ขอบที่แฟนพาไปทานข้าว. พูดดีๆด้วย อบอุ่นที่ไปเที่ยวกับแบบพ่อ แม่ ลูก เมื่อเราเหนื่อยเราจะไปนอนตักแฟนนิ่งๆ ถ้ารู้ว่าสำหรับตนเอง. อัตตาเราต้องการให้แฟนสนองในมุมนี้. ถ้าอยากลดอัตตาที่มีความต้องการให้คนอื่นสนองตอในมุมนี้. รวมทั้งรู้สึกว่าตนเองเชื่อในเรื่องของการกระทำของภรรยาที่ดี แม่ที่ดี. มักจะทุ่มเททำอย่างเต็มที่. เพื่อสนองอัตตาของตนที่ว่าฉันเป็นคนดี. ทำหน้าที่ของตนได้ดีตามความเชื่อที่ยึดติดแน่น จะแกะตัวเองให้หลุดจากบ่วงพวกนี้อย่างไรคะ

   February 9, 2015 at 11:27 am Reply
   • Dinh

     ในมุมที่ผมเห็นนะ ก็ดีแล้วที่คุณสามารถเห็นอัตตาของตัวเองว่าเป็นตัวปัญหาได้ เพราะเราขาด เราพร่องจึงต้องให้เขามาเติมอยู่เรื่อยไป เราได้เขามาเติมเต็มกี่ปีแล้วก็ยังไม่อิ่มไม่พอใจเสียที พอมีคนจะเข้ามาแบ่งผลประโยชน์เราก็รู้สึกหวง กลัวว่าสิ่งนั้นจะหายไปจากชีวิตเรา ในมุมนี้ให้พิจารณาต่อไปว่าเราเสพสุขอะไรจากความเป็นเขา ขุดละเอียดให้ลึกลงไปอีกทีหนึ่ง มันจะเหมือนรากต้นไม้ตรงนี่ยิ่งขุดก็ยิ่งแผ่ ยิ่งกระจาย แต่เราต้องจดจ่ออยู่กับประเด็นหลักไม่งั้นหลงทาง คือเราไปติดสุขอะไรจากการเสพความเป็นเขา มันจะเป็นอีกชั้นหนึ่งที่ลึกและละเอียดขึ้น เช่นนอนตักมันสุขอย่างไร ทำไมมันจึงสุข สุขเพราะได้นอนนุ่ม หรือเพราะได้สมอัตตาความเป็นเจ้าของ

     จุดที่สองคือความเป็นภรรยาที่ดี แม่ที่ดี เพื่อสนองว่าฉันเป็นคนดี ตรงนี้ต้องค้นไปว่าเป็นคนดีเพื่ออะไร มันได้หลายมุมเช่น คนดีเพื่อไม่ให้มีคนมานินทา (ติดโลกธรรม) คนดีเพื่อความเป็นมนุษย์ที่มีคุณค่า(อัตตา) คนดีเพราะเป็นหน้าที่ที่สมควรกระทำ (อนัตตา : อันนี้ยกไว้เป็นเป้าหมายเลย อย่าเพิ่งรีบไปคิดว่าตนเองเป็นเช่นนี้ เดี๋ยวจะไม่ได้หาสมุทัยกัน) … คนดีนี้มันควรจะเป็น แต่ไม่ควรเป็นคนติดดี เพราะติดดีมันแก้ยาก”มาก”

     ในขั้นนี้ต้องชัดกว่าเดิมว่าเรากำลังเสพสุขในอารมณ์แบบไหน เมื่อเจอแล้วว่าเราสุขเพราะเรื่องไหน ทุกข์เพราะเรื่องไหนก็ค่อยพิจารณากิเลสที่สะท้อนออกมาจากความรู้สึกเหล่านั้นด้วยไตรลักษณ์ คือความไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ไม่มีตัวตน ,พิจารณากรรมและผลของกรรม ,พิจารณาประโยชน์และโทษ ทำซ้ำๆย้ำๆ อย่างพากเพียรจะลดความยึดมั่นถือมั่นได้

     โดยใช้วิธีตั้งศีลขึ้นมากำกับกิเลสตัวนั้น เช่น เมื่อเราค้นเจอว่าเรารู้สึกสุขเมื่อได้รับการเอาใจ เราก็ตั้งศีลว่าเราจะไม่ยินดีเมื่อได้เสพสิ่งเหล่านั้น เมื่อเราตั้งศีลไว้เช่นนี้ ก็จะเหมือนสิ่งที่คอยเตือนใจไม่ให้เราเผลอไป เมื่อเกิดสุขขึ้นมาก็พิจารณาไปตามธรรม เช่นว่า สุขจากเสพแบบนี้มันก็ไม่เที่ยงหนอ เราได้เสพก็สุขแป๊ปเดียวแต่พอไม่ได้ก็ทุกข์ แท้จริงแล้วสุขเหล่านี้ก็ไม่ใช่ตัวตนของเราเลย เป็นเพียงสุขที่หลอกให้เรามีตัวตนอยู่เพื่อเสพเท่านั้น , หากเรายังจะเสพสุขแบบนี้กรรมที่เราได้รับคือเราจะต้องทุกข์ใจคันหัวใจตลอดไป ,หากเราไม่สุขเพราะเรื่องแบบนี้มันจะดีอย่างไร แล้วถ้ายังติดสุขติดดีอยู่แบบนี้จะมีโทษอย่างไร

     เมื่อพิจารณาไปจนเต็มรอบจะเกิดปัญญาละหน่ายคลายตัวตน แต่แน่นอนว่าไม่จบง่ายๆ เราจะสามารถขุดค้นสมุทัยต่อไปได้อีก ขุดลึกลงไปได้อีกตามกำลังอินทรีย์พละที่ได้มาโดยลำดับ ดังนั้นการจะทำลายอัตตาอย่างทะลุทะลวงตั้งแต่แรกนั้นเป็นไปได้ยาก ถ้าไม่มีบุญบารมีสะสมมาก่อนคือเป็นไปไม่ได้เลย ดังนั้นจึงขึ้นอยู่กับความเพียรพิจารณาประโยชน์และโทษให้กระจ่างแจ้งเท่านั้น ซึ่งมันจะเหนื่อย หนัก ท้อ เพราะแรงของกิเลสมันมีมาก สู้เท่าไหร่ก็ไม่ชนะสักที แต่เราจะชนะครั้งเดียวเท่านั้นคือครั้งแรกและครั้งสุดท้าย ถ้าสามารถพิจารณาจนเกิดปัญญาแล้วมันชนะแล้วชนะเลย

     February 10, 2015 at 2:39 pm Reply
5. rc

   ชอบนอนตักเพราะรู้สึกติดกับความต้องการที่ว่ามีใครสักคนให้พึ่งพิงทางใจเมื่อเราเหนื่อย แต่ความเป็นจริงคิดว่า ไม่ใช่แต่แก้ตนเองไม่ได้สักทีที่ต้องการให้ใครสักคนสนใจ เห็นความสำคัญของเรา เป็นที่พึ่งทางใจและอยู่เป็นเพื่อน ที่บอกว่าไม่ใช่เพราะทางโลก สามีไม่ค่อยได้แบ่งปันเรื่องของเขาและไม่รับฟังสิ่งที่เราอยากให้มีใครสักคนฟัง ตรงนี้พอทราบนะคะว่าเป็นความต้องการอยากเสพของเราเอง ที่เมื่อไม่ได้แล้วจะนำมาซึ่งความทุกข์
   แต่ถึงแม้สมมุติว่าเขาเป็นอย่างที่เราอยากให้เขาเป็นก็เป็นการสนองความอยากของเราเอง และเท่ากับว่าได้ยึดติดกับการอยากมีคู่ ซึ่งจะนำมาซึ่งทุกข์อีกหลายอย่างในวัฏจักรของสังสารวัฏ เหมือนว่าถ้าไม่หัดมีปัญญาในชาตินี้ ก็ต้องไปจมอยู่กับทุกข์ในชาติต่อๆไป เพราะเท่าที่เคยฟังธรรมมา การไม่มีคู่หรือมีคู่ในขาติต่อๆไปขึ้นกับความคิดของเราและปัญญาของเราในชาตินี้ด้วย แต่ก็ยังพยายามหาทางออกจากการยึดมั่นถือมั่น ความอยาก การมีตัวเราและอัตตาของเราอยู่ค่ะ

   February 15, 2015 at 11:20 pm Reply
   • Dinh

     ถูกแล้วครับว่าเราสามารถสร้างกรรมที่จะโสดอย่างเป็นสุข ไม่ต้องทุกข์เรื่องคู่ ไม่ต้องแบกภาระครอบครัวในอนาคตได้จากชาตินี้

     และแน่นอนว่าผลของชาตินี้ก็เกิดมาจากเหตุของอดีตที่สะสมไว้หลายต่อหลายชาติที่ผ่านมา กรรมนั้นส่งผลจริง ทำให้ต้องมารับสภาพคู่ที่ทั้งรักทั้งชังอยู่ และกรรมนั้นก็เกิดมาจากกิเลสที่มานั่นเอง

     การเอาคนอื่นมาเป็นที่พึ่งพิงทางใจนั้นเหมือนไปยึดไม้ปักเลน ไม่มั่นคง เราควรยึดพระรัตนตรัยเป็นสิ่งพึ่งพิงทางใจแทนจะดีกว่า นี่เราสุขใจเพราะเราไปยึดเขา เราจึงควรค่อยๆถอนการยึดออกจากเขาโดยพิจารณาโทษของการยึดเขา และพิจารณาประโยชน์ในการยึดพระรัตนตรัย

     ในมุมนี้ต้องมาดูอีกทีว่าเรายึดอะไร จำเป็นต้องเป็นเขาจริงไหม หรือเอาใครก็ได้มาแทนที่เขาได้ (ถ้ามี) มันจะไม่เหมือนกันถ้าเรายึดเขา หรือเราเหงา ตรงนี้ต้องแยกกิเลสให้ดีก่อนว่าเรากำลังติดอะไร

     จะลองยกตัวอย่างเรื่องอาหาร เช่นเราชอบอาหารญี่ปุ่น แต่เราไม่ได้ชอบความเป็นญี่ปุ่น เราชอบแค่รสวาซาบิ เราก็แก้ที่วาซาบิ ไม่ต้องไปแก้อาหารญี่ปุ่น

     จะแก้ความยึดมั่นถือมั่นต้องระบุเหตุไปให้ชัดก่อน ต้องถึงสมุทัยก่อน ไม่งั้นมันจะแก้ไม่ได้มันจะพัน จะวนเวียน จะเมาหมัดของกิเลสอยู่แบบนั้น

     February 16, 2015 at 5:33 am Reply
6. rc

   รู้ได้เลยค่ะยึดคนที่แต่งงานกับเราค่ะ ถ้าสมมุติแต่งกับใครก็ยึดคนนั้นค่ะ มักจะคาดหวังให้เขาทำหน้าที่support จิตใจเราเป็นสามีที่ดี ติดภาพของสามีที่ดีตามที่หวังค่ะ. เป็นพ่อที่ดี เมื่อเขาดีแบบของเขา ซึ่งอาจจะไม่เหมือนกับมุมที่เราตั้งไว้หรือวาดภาพไว้เราก็ทุกข์เพราะอยากให้เขาสนองอัตตาเรา เช่นกันที่เราอาจไม่เหมือนอย่างที่เขาอยากให้เป็นเช่นอยากให้เราขอบการท่องเที่ยวแบบลุยๆแต่เราเป็นคนชอบสงบไม่ติดการท่องเที่ยวและยิ่งลูกมีงานหรือการสอบไม่อาจตอบสนองตามความต้องการเขาได้.ต่างคนก็ต่างทุกข์เพราะกืเลสตัวเอง แม้เป็นเรื่องน้อยนิด เพียงมุมเดียวของชีวิตคู่ แต่ก็ทำให้รู้ได้ว่าการมีชีวิตคู่ไม่ใช่ตอนจบของภาพยนตร์ที่จบลงด้วยความสุขเหมือนในละคร แต่ก็คือทุกข์ที่ต้องสนองอัตตาของทุกคนที่มาอยู่ร่วมกัน และไม่มีทางที่ความต้องการของทุกคนจะสอดคล้องกันตลอด ทุกข์ตลอดเวลา. และเป็นทุกครอบครัว แต่คนทั่วไปไม่คิดว่าเป็นทุกข์ คิดว่าความสุขในการอยู่ร่วมกันเป็นตามมาตรฐานสังคมสำคัญกว่า

   เหมือนกันกับมุมของลูก ใครเกิดมาเป็นลูกเราเราก็เลี้ยงแบบแทบถวายชีวิตให้ เพราะติดคำว่าเขาเป็นลูกเราซึ่งถ้าไม่ใช่เด็กคนเดิม เป็นเด็กคนอื่นที่เป็นลูก ก็ทุ่มสุดตัวแบบมีอัตตาของเราเพราะเขาเป็นอนุพันธ์ของเราค่ะ
   แทบจะอธิฐานจิตขอให้มีปัญญาในชาติต่อๆไป ขอครองตัวเป็นโสดและอยากสร้างสั่งสมปัญญาในชาตินี้ค่ะ

   February 16, 2015 at 12:32 pm Reply
   • Dinh

     จากข้อมูลตามที่ให้มาจะเห็นได้ว่าคุณไม่ได้ติดกับคนคนนี้หรอก แต่ติดรูปแบบความเป็นคู่ ต้องมีคนมาสนองอัตตา ดูๆแล้วเขาก็เป็นเหยื่อกิเลสของเราดีๆนี่เอง มันมีสภาพดูดดึงในเรื่องคู่อยู่ การจะออกจากสภาพที่ยึดมั่นถือมั่นคู่เป็นตัวเป็นตนได้ต้องทำให้เกิดสภาพผลัก คือให้ยึดดีไปก่อน ให้พึ่งตัวเองได้ ให้เสพตัวเอง ให้มีอัตตาเพื่อเสพตัวเอง ลดการเสพเขาลง สุดท้ายจะติดอัตตาแล้วก็ต้องมาล้างอัตตาอีกทีหนึ่ง แต่ตอนนี้ให้ทำลายสภาพของการดูดดึงหรือความจำเป็นว่าต้องมีเขาอยู่เพื่อสนองตัณหาของเราเสียก่อน

     ปัญญาที่มีตอนนี้เป็นปัญญาสำหรับเริ่มต้น เริ่มเห็นปัญหา แต่ต้องเพียรพยายามให้รู้เห็นความจริงตามความเป็นจริงมากขึ้นด้วยการพิจารณาธรรมดังที่ผมยกตัวอย่างไปก่อนหน้านี้เช่น การพิจารณาไตรลักษณ์ในเรื่องอยากมีคู่ กรรมและผลของกรรมในการมีคู่ ประโยชน์และโทษ มันจะไม่เห็นผลอะไรถ้าไม่ตั้งใจ เพราะการจะออกจากการยึดติดนั้นเพียงแค่คิดเอาไม่ได้ ต้องพิจารณาจนกว่าน้ำจะเต็มแก้ว ปัญญาเต็มรอบและจะเข้าใจกระจ่างแจ้งเองในทุกเรื่องของคู่ที่ผ่านมา เรียกว่า ปัญญาที่เป็นผล สั่งสมลงเป็นปัญญาพละนั่นเอง

     ให้สังเกตุทุกข์และสุขที่เกิดขึ้น เราอยากออกนะ ไม่อยากมีคู่ แต่พอเวลาคู่ทำดี เอาใจ ได้อ้อนเรากลับเป็นสุข หรือลูกพูดดี เรียนเก่ง ทำตามคำสั่งเรา เราก็เป็นสุข แต่พอไม่ได้ดั่งใจก็เป็นทุกข์ นี่คือสภาพสุขจากเสพของกิเลส มันแค่คิดจะออกไม่ได้ ต้องทำจนกว่าจะรู้แจ้งเห็นจริงในกิเลสนั้นๆเอง

     ลองดูว่าตอนเราสุขๆนี่เราอยากเลิกมีคู่ไหม จิตใจมันยอมสละไหม หรือมันหวงไว้ มันแค่อยากเลิกตอนที่เขาทำไม่ดีกับเราทำเท่านั้นหรือเปล่า เราแค่งอนเขาหรือเปล่า จะตัดกิเลสมันต้องตัดตอนสุข ทำลายความยึดมั่นถือมั่นมันต้องทำลายตอนที่สุข ตอนที่ยึด ถ้ามันไม่ยึดแล้วมันจะเข้าไปทำอะไรไม่ได้ เหมือนกับเราเบื่อของเล่นเด็กอ่อน แต่ตอนเราเป็นเด็กเราชอบ ตอนโตมามันเลิกชอบ มันก็เป็นภาพเบื่อแบบโลกๆเท่านั้นเอง

     คู่ครองหรือลูกคือคนที่มีหนี้บาปหนี้บุญกันมา ถ้าอยากจะหลุดบ่วงกรรมนี้เร็วๆก็ทำดีใช้หนี้เข้ามากๆ ทำดีที่ดีที่สุดคือการลดกิเลส ใช้ทาน ศีล เข้ามาขัดกิเลส ลองตั้งศีลเองไปเลย เราจะไม่เสพสุขจากสามีแล้วมันจะเห็นกิเลสที่แอบซ่อนอยู่อีก พอกิเลสขึ้นก็พิจารณาธรรมไป มีโอกาสได้ลดกิเลสเรื่องใดก็ให้ขยันทำ บุญและกุศลที่เราทำจะไปเร่งให้กรรมที่ต้องรับหมดไปไวขึ้นหรือเจือจางสิ่งที่ต้องแบกรับให้เบาบางลง

     February 16, 2015 at 7:11 pm Reply
7. rc

   จริงอย่างที่คุณถามไว้ เมื่อปีใหม่ไปเที่ยวกันเป็นครอบครัว ไม่มีใครแย่งเวลาและความสนใจของแฟนไปเมื่อได้ออกไปเที่ยวเป็นครอบครัวหลายวัน ได้สังเกตใจตนเองเห็นว่าอยากเสพสุข ความอบอุ่นใจ เสพความสุขที่แฟนใส่ใจ แต่ก็มีความรู้สึกบางส่วนที่มองเห็นใจตนเองว่าเสพสุขในการมีชีวิตครอบครัว มีอีกเสียงในใจตนเองที่บอกว่าไม่ใช่สุขที่แท้จริง เห็นภาพกราฟคลื่นของเส้นกราฟทางคณิตศาสตร์ในหัว เหมือนว่า กราฟความสุขโค้งขึ้นสูงบวกมากขึ้นเทเท่าใดเมื่อยามเสพการมีคู่. ก็รู้ได้ว่าเตรียมใจไว้ได้เลยว่า เมื่อไม่ได้ดั่งใจในอนาคตเมื่อใด ทุกข์นั้นก็เหมือนกราฟที่โค้งลงติดลบและทุกข์เท่านั้นเมื่อไม่ได้ในสอ่งที่เคยเสพจากการมีชีวิตครอบครัว นึกรู้อยู่ในขณะที่กำลังเสพ ในเมื่อเห็นภาพกราฟสุขและทุกข์ขึ้นมาในหัวขณะนั้น ก็ไม่ทราบว่าควรทำอย่างไรต่อ นึกสงสัยเมื่ออ่านมาถึงตอนที่คุณบอกว่าจะตัดกิเลสต้องตัดตอนสุข จะตัดความยึดมั่นถือมั่นต้องตัดตอนสุข. อยากทราบว่าเมื่อเห็นภาพกราฟคลื่นของความสุขที่สูงขึ้นเมื่อเสพ และกราฟลงเมื่อทุกข์โผล่ขึ้นมาเองโดยอัตโนมัติในหัวเมื่อกำลังสุขสุดๆ เล้วจะตัดความยึดมั่นถือมั่นตอนที่สุขสุดๆนั้นทำได้อย่างไรคะ
   ส่วนเรื่องของลูกนั้นลูกคนโตมีบางอย่างช้า ต้องให้ช่วยมากเป็นพิเศษตั้งแต่เล็กๆ เลี้ยงมาด้วยความสงสารเขามาตลอด เมื่อเข้าโรงเรียนก็มีปัญหาพัฒนาการบางส่วน และมักถูกเพื่อนเอาเปรียบและรังแกจากการที่เพื่อนดูออกว่าเขาช้าและมีปัญหาในบางเรื่อง เคยคุยกับเพื่อนที่ปฏิบัติธรรมจนรู้ตัวว่าตนเองน่าจะลดละอัตตาเกี่ยวกับการเลี้ยงลูก และลองค้นบทความในกูเกิลดูจนได้อ่านข้อความที่คุณเขียนในเรื่องอัตตาเกี่ยวกับการเลี้ยงลูกเมื่อหล่ยเดือนก่อน ข้อความเกี่ยวกับพรหมวิหาร4 ในบทความที่เอ่ยถึงส่วนของอุเบกขา จำได้ว่ามีประโยคหนึ่งที่บอกไว้ทำนองว่าอุเบกขาหมายถึงการวางเฉยได้เมื่อเราช่วยสุดความสามารถแล้ว เขายังคงได้รับวิบากกรรมอันนั้นอยู่ ให้วางเฉย เป็นการนำอุเบกขามาใช้อย่างถูกต้อง ตำไม่ได้ว่าอยู่ในหัวข้อใด แต่จำเนื้อความที่สื่อเกี่ยวกับอุเบกขาได้ทำนองนี้. เมื่อนำมาพิจารณากับสภาพชีวิตในการเลี้ยงลูกของตนเอง ก็พยายามทำใจและนึกเสมอว่าสัตว์โลกมีกรรมเป็นของตนเอง ได้พยายามช่วยเหลือลูกอย่างเต็มความสามารถ ซึ่งก็มีคำถามขึ้นมาอีกว่าข่วยขนาดเตรียมตัวในเนื้อหาการทำรายงานที่ครูให้ยากและครูอยากให้พ่อแม่ช่วยทำจนต้องอดนอน ลูกก็ยังคงได้รับวิบากที่เพื่อนรังแก เอาเปรียบ เมื่อลูกไม่ทันความเจ้าเล่ห์ของเพื่อน ที่เอาเปรียบคนที่อ่อนแอกว่า พัฒณาการช้ากว่าในบางเรื่อง คำถามโลกแตกคือ ตรงไหนคือคำว่าสุดความสามารถของคนเป็นแม่. เมื่อแลกด้วยเวลาเกือบทั้งชีวิต และสุขภาพที่ต้องอดทนเพื่อช่วยให้ลูกสามารถเรียนและอยู่ในโรงเรียนได้. ไม่รู้จริงๆว่าอุเบกขาจะวางลงได้ที่ตรงไหน เอาอะไรเป็นตัวชี้วัด ว่าเราทำหน้าที่ได้ดีที่สุดแล้ว เพื่อนที่รู้เรื่องราวในชีวิตโดยละเอียดได้พูดว่า ไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนทุกข์กับการใช้ชีวิตครอบครัววิบากที่มีร่วมกันจะนำมาซึ่งทุกข์ในชีวิตของคนๆหนึ่งได้ขนาดนี้ เพื่อนให้พยายามหาความสุขในชีวิตแบะมห้คิดในแง่ดีว่า ชาตินี้เป็นช่ติที่ได้มาสร้างชันติบารมี การให้อภัยทานแก่แฟน. เมื่อแฟนไม่ช่วย. และอาจแสดงอารมณ์ฉุนเฉียวเสมอ. ในขณะที่แฟนไม่ค่อยได้ช่วยคิดแก้ปัญหาเมื่อเกิดปัญหากับลูก ในขณะที่เรารู้ตัวว่าต้องการกำลังใจ และการใส่ใจจากใครสักตนจึงคาดหวังจากแฟน เมื่อไม่ได้ก็หันมาสนใจฟังธรรม อ่านหนังสือ. และในบางคาั้งที่มีเรื่องหนักในชีวิต. ก็จะโทรหาเพื่อนที่ปฏิบัติธรรมและเป็นหญิงี่ไม่มีครอบครัว เหมือนเพื่อใช้วธีสนทนาธรรมบ้าง จนในเดือนที่แล้วได้บอกเพื่อนไปตรงๆว่าเหมือนคนขาดที่พักพิง เมื่อไม่ไดจากแฟนแลต้องการเอาใจของตนกลับมาจากความคาดหวังในแฟนมีบางครั้งที่รู้ตัวว่าใช้เพื่อนและกำละงใจจากเพื่อน เพื่อนก็ทราบและบอกมาตลอดว่าควรมีตนเองเป็นที่พึ่งและเดินไปบนทางของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า. เราต่างเดินบนเส้นทางเพื่อความหลุดพ้นจากวัฏสงสาร เพื่อนยอกเสมอว่าต้องเข้าไปดูทุกข์ด้วยตนเอง เพื่อนไม่แต่งงานเพราะกลัวทุกข์ในการมีคู่ จริงที่ว่าไม่มีใครทำให้เราพ้นทุกข์ได้จากตัวเราเอง เฝ้าสังเกตใจตนเอง หลายครั้งเผชิญปัญหาคนเดียว แต่มีบางครั้งที่หนักหนาและเหมือนเสพกำลังใจ และได้วิริยะในการปฏิบัติจากเพื่อน ซึ่งเป็นกัลยาณมิตร. แต่ก็รู้ได้ว่าเหมือนต่อไปก็ต้องพึ่งตนเอง จนพึ่งตนเองได้แล้ว ก็มาลดอัตตาของตนอีกทีจนในที่สุดรู้ว่าทุกข์ในการครองคู่่และมีภาระรับผิดชอบครอบครัวมาจากอัตตาซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของสักยทิฏฐิหนึ่งในสังโยชน์เบื้องต่ำนั่นเองค่ะ นี่คือสิ่งที่เมื่อมองลงไปในใจแล้วรู้ว่าเพร่ะมีตัวเราจึงเป็นทุกข์

   February 17, 2015 at 11:40 am Reply
   • Dinh

     การเรียนรู้ทำลายกิเลสต้องปฏิบัติกันทีเวทนาเพราะเป็นจุดที่รับรู้ได้ถึง ทุกข์ สุข เฉยๆ ที่ว่าตัดตอนสุขก็คือตัดใจจากความสุขนั้นให้ได้เสีย ในระดับแรกถ้ามันยากก็ใช้สมถะตบ(การกำหนดจิต พุท-โธ เดินจงกรม กำหนดลมหายใจ ฯลฯ) หรือกดข่มไปก่อนก็ได้ซึ่งวิธีนี้ไม่สามารถล้างกิเลสได้ ทำได้เพียงกดสุขหรือทุกข์ให้จมลง การจะมาล้างได้ต้องวิปัสสนาอย่างถูกตรงเท่านั้น คือพิจารณาความจริงตามความเป็นจริงดังที่ได้เคยยกตัวอย่างไป

     สรุปง่ายๆว่าคุณสามารถเบรก หรือดับสุขที่เกิดขึ้นได้ไหม หรือปล่อยใจให้เสพสุขไปกับอารมณ์เหล่านั้นเพลิดเพลินไปกับสิ่งเหล่านั้นพอเห็นว่ามันหมดก็ทุกข์นี่มันธรรมดา แต่ถ้าที่เรียนรู้เรื่องกิเลสจะสามารถรู้จนกระทั่งทำลายกิเลสในขณะที่เกิดขึ้นได้เลย แน่นอนว่าไม่ใช่ง่ายๆ และไม่ใช่ครั้งเดียว ต้องทำไม่รู้กี่ครั้งและไม่รู้ว่านานเท่าไหร่กว่าปัญญาจะเต็มรอบ ต้องเพียรไปเรื่อยๆ

     อุเบกขาไม่ได้หมายความว่าวางเฉย แต่หมายถึงการปล่อยวางเมื่อได้ เมตตา กรุณา อย่างเต็มที่แล้ว แม้จะเกิดผลดีดังใจหรือไม่เกิดผลก็ให้วางความคาดหวังในผลนั้นเสีย หน้าที่ของแม่คือการอุ้มชูเลี้ยงดูเขาตามบุญบารมีของเขา ตามวิบากกรรมของเขา เราจะไปกำหนดไม่ได้ เขาเป็นตัวกำหนดกรรมของเขา เราแค่บอกทางที่ดีแนะนำวิธีที่ดีเท่านั้น ยกเว้นบางกรณีที่มันจะร้ายแรงเราอาจจะต้องใช้อำนาจของพ่อแม่เพื่อหยุดความเสียหายที่จะเกิดขึ้นบ้าง ถ้าถามว่าอุเบกขาตรงไหนก็ทุกตรงกิจกรรมที่ทำนั่นแหละ ความคาดหวังจะมาทำร้ายเราเสมอถ้าเราไม่ปล่อยวางความคาดหวังแล้วมันจะทุกข์

     ถ้าถามว่าที่สุดของความเป็นพ่อแม่มันอยู่ตรงไหน ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน มันอยู่ที่วิบากกรรมร่วมระหว่างคุณกับลูก ทั้งนี้เพื่อให้คุณได้เรียนรู้ทุกข์ เข้าใจทุกข์ หาเหตุแห่งทุกข์ เข้าใจการดับทุกข์และปฏิบัติสู่การดับทุกข์ สิ่งเหล่านี้เป็นกรรมที่สะท้อนให้เราได้เพ่งเพียรปฏิบัติออกจากโลก ถ้าคุณยังอยู่ในโลก (โลกียะ) ก็ยังต้องวนเวียนทุกข์ไปแบบนี้ไม่จบไม่สิ้น รู้ว่าทุกข์ก็ยังไม่จบ รู้เหตุแห่งทุกข์ก็ยังไม่จบ ต้องดับทุกข์ให้ได้จริงๆ ไม่ใช่เพียงแค่รู้วิธีดับทุกข์

     เรื่องที่พึ่งผมว่าเพื่อนคุณวิเคราะห์ได้ดี การที่เราไปพึ่งพาใครต่อใครก็เหมือนไปเกาะไม้หลักปักเลน ไม่มั่นคง ชาวพุทธเราควรมีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ จะขอขยายในส่วนของพระสงฆ์นั้นหมายถึงผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ เป็นเชื้อแท้ๆของพระพุทธเจ้า มีสัจจะแท้ มีโลกุตระธรรม และการยึดเป็นที่พึ่งนั้นไม่ใช่ยึดในรูปที่เห็น แต่ยึดในนามธรรม คือเอาความดีงามเหล่านั้นมาเป็นเครื่องอาศัย ถ้าคุณยึดสามสิ่งนี้ชีวิตคุณจะไม่สั่นคลอนอีกเลย เพราะเป็นของแท้

     การเห็นทุกข์เป็นเพียงก้าวแรกในการพ้นทุกข์ ผมว่าคุณเห็นชัดแล้วแหละ แต่ต่อไปก็คือเหตุแห่งทุกข์ซึ่งยากสุดยาก เพราะถ้าหาเหตุแห่งทุกข์ไม่เจอ ดังที่เคยพิมพ์กันในตอนก่อนๆ หรือหลงเหตุ ก็ไม่มีทางเจอผลแน่ ถึงมรรคจะถูกวิธีสู่การดับทุกข์ แต่คุณเดินมรรคผิดจุดก็ไม่ถึงผล (อริยสัจ ๔) ดังนั้นต้องแม่นในการหาเหตุแห่งทุกข์เสียก่อน ตรงนี้คนมาติดกันเยอะมาก ไม่สามารถหาเหตุได้ มองแต่ทุกข์เป็นตัวปัญหา ถ้ามองได้แค่นั้นมันก็ได้แค่นั้น มันไม่ลึกถึงรากของกิเลส สุดท้ายมันก็วนอยู่ในโลกียะ สุขๆ ทุกข์ๆ แบบโลกๆนั่นแหละ

     ใช้เชื้อทุกข์เหล่านี้เป็นอาหารเพื่อความเจริญเติบโตของจิตใจ จนถึงวันที่ทุกข์สุดทุกข์หรือวันที่ปัญญาเต็มรอบก็จะสามารถเห็นและเข้าใจทุกเหลี่ยมมุมในกิเลสเหล่านี้ได้เอง ก็เลือกเอาว่าจะทำกรรมสะสมไปจนทุกข์หรือจะเพียรพยายามเพ่งเผากิเลสด้วยความจริงตามความเป็นจริง

     February 25, 2015 at 8:36 am Reply