ทักทาย
ทักทาย ๒๕๖๐ : 2017
ปี 2016 ก็ได้ผ่านไปแล้ว และตามที่ได้ตั้งใจไว้ คือจะพิมพ์บทความน้อยลง ทำให้ปีที่ผ่านมา มีบทความเพียง 40 กว่าบทความเท่านั้น แต่จะให้เวลากับตัวเองได้ไปศึกษาเรื่องอื่น ๆ
ในปี 2017 นี้ก็เช่นกัน ผมคิดว่าอาจจะห่างงานบทความมากขึ้นไปอีก ส่วนบทวิจารณ์อะไรนิด ๆ หน่อย ๆ ตามกระแสสังคมหรือตามที่นึกขึ้นได้ ก็จะลงในไว้ facebook อีกบัญชีหนึ่ง ซึ่งเป็น user ไม่ใช่ page ใครสนใจก็เข้าไปชมกันได้ที่ user : ดิณห์ ไอราวัณวัฒน์
ความรักของแม่ไก่
“Sent in by a fan. This hen is taking care of two barn kittens during a thunderstorm . . . what great motherly instincts! :)” จากเพจ : Phil Van Treuren
ความรักของแม่ไก่
เริ่มต้นปี(ไก่) ก็นึกถึงภาพนี้ เป็นภาพที่เขาเล่าว่าแม่ไก่ช่วยดูแลลูกแมวตอนที่มีฝนฟ้าคะนอง
นิยามความรักสำหรับผม ก็มีแค่ “หวังประโยชน์เกื้อกูลแก่สัตว์ทั้งปวง” อะไรที่ทำแล้วเป็นประโยชน์แก่คนอื่นผมก็เรียกว่าความรักทั้งนั้น ซึ่งมันอาจจะไม่ได้เหมือนรักแบบเป็นคู่ตามที่โลกเข้าใจกัน แต่เมื่อสัตว์ใดได้สัมผัสก็รับรู้ได้ว่านั่นคือความรักความห่วงใย
จริง ๆ แล้วความรักนี่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่เข้าใจยากอะไรนัก แต่ที่มันยากและลึกลับซับซ้อนมันไม่ใช่เพราะความรักหรอก นั่นเป็นเพราะกิเลสต่างหาก
วนมาจนครบรอบ 2 ปี…
วนมาจนครบรอบ 2 ปี…
พิมพ์บทความลงใน เพจ(ดิณห์ ไอราวัณวัฒน์)นี้ มาก็ครบ 2 ปีแล้ว ซึ่งสองปีมานี้ก็รู้สึกถึงความพัฒนาของตัวเองได้ชัดเจนขึ้น เพราะคนที่อ่านบทความในเพจนี้มากที่สุดก็คงจะเป็นผมเอง บทความหนึ่งก็ทวนกันไม่ต่ำกว่าสามรอบ แต่ละรอบก็ยาวๆ ทั้งนั้น ทั้งทวน ทั้งเกลา มีบ้างที่ลบแล้วพิมพ์ใหม่ แต่มันก็ทำให้บทความดีขึ้น
ทักษะเรื่องการพิมพ์และการเรียบเรียงมันก็พอเป็นพอไป พอจะมีคนมาอ่านมาติดตามกันอยู่บ้าง ประโยชน์จริงๆ ที่ได้คือได้ทบทวนธรรมเสียมากกว่า แถมได้แบ่งปันธรรมะด้วย ถือว่าได้ประโยชน์ทั้งตนเองและผู้อื่น ก็คงจะทำต่อไป แต่อาจจะไม่ได้ลงบ่อยเหมือนปีแรกๆ
ผมทำเพจนี่ก็ไม่ค่อยเหมือนเพจอื่นสักเท่าไหร่ ไม่ค่อยได้มาทักทายตอบโต้กับผู้แสดงความคิดเห็น จะเน้นอ่านเป็นหลัก คือพิมพ์ส่งมาผมก็อ่านทุกอันแหละ แต่จะเลือกตอบเฉพาะเรื่องที่เขาถาม ส่วนคนที่มาบอกว่าเห็นด้วย ไม่เห็นด้วย หรือแสดงความคิดเห็นใดๆ ในเชิงบอกเล่าอันนั้นก็เป็นสิ่งดี ก็เป็นกรรมของผู้นั้นเอง ถ้าเข้ามาร่วมแบ่งปันสิ่งดี มันก็ดี แบ่งปันสิ่งไม่ดี มันก็ไม่ดี ดังนั้นใครเห็นว่าอะไรดีก็ทำต่อไป ดูเผินๆ เพจนี้อาจจะดูเหมือนหยิ่ง แต่จริงจริงไม่รู้จะตอบอะไร…
ส่วนคนที่มาขอแชร์ ขอแบ่งปันนี่ ให้ถือว่าเข้าใจกันโดยสามัญว่า ถ้าเอามาเผยแพร่ในเพจ ก็เป็นสาธารณะอยู่แล้ว จะเอาไปใช้อย่างไรก็แล้วแต่จะพิจารณา แต่ก็แนะนำว่าถ้าจะแบ่งปันก็แบ่งเพื่อให้กิเลสลด อย่างแบ่งให้กิเลสเพิ่ม แบบว่าแบ่งปันไปแล้ว โทสะโต อัตตาโต แบบนี้มันจะไม่ดีนัก
ในฐานะคนเขียนผมก็จะพยายามพัฒนาตัวเองต่อไป ให้มันมีปัญญามากขึ้น จะได้มีอะไรดีๆ มาแบ่งปันมากขึ้น
ผู้ให้บริการ – การเข้าคิว
เมื่อวานผมไปซื้อของที่ตลาดติดแอร์แห่งหนึ่ง ของที่ซื้อก็เป็นพวกผักที่ต้องชั่งน้ำหนัก ซึ่งผมก็เดินไปต่อคิวตามที่ควรจะเป็น
ลักษณะของพื้นที่นั้นเป็นหัวมุม ทุกคนสามารถเข้าถึงผู้ให้บริการได้หลายทิศทาง ตอนที่ต่อคิวอยู่และกำลังจะถึงคิวชั่งน้ำหนักของผม คนที่มาต่อข้าง ๆ ก็ยื่นถุงนำหน้ามา
ในจังหวะที่ผู้ให้บริการ ชั่งน้ำหนักให้คนก่อนหน้าผมเสร็จ เขาก็หันมาดู ของที่ถูกยื่นนำหน้าผมมา และหันมามองของในมือผมที่กำลังจะยื่นให้
ผมไม่ได้ยื่นของแข่งกับเขา แม้ว่าเขาจะพยายามยื่นให้ใกล้เครื่องชั่งที่สุด ผมก็ยื่นให้เท่าที่ผมสบายนั่นแหละ เพราะไม่ว่าเหตุการณ์ต่อจากนี้จะเป็นอย่างไร ก็เป็นสิ่งจริงตามกรรมที่ควรจะเป็น ผู้ให้บริการจะเลือกของผมก็ได้ หรือจะเลือกของคนที่ยื่นมาจากข้าง ๆ ผมก็ได้ เพราะลักษณะมันเป็นหัวมุม ไม่ชัดเจนว่าแถวอยู่ตรงไหน
แว่บหนึ่งที่ผมรู้สึกถึงลักษณะที่บ่งบอกถึงความลังเลของผู้ให้บริการ แต่สุดท้ายแล้วผู้ให้บริการก็หยิบถุงผักในมือผมไป หลังจากนั้นผมจึงค่อย ๆ วางผักอื่น ๆ ลงบนโต๊ะตามลำดับ เพื่อให้การชั่งน้ำหนักรวดเร็วขึ้น เสร็จแล้วผมก็เดินออกมาโดยไม่ได้สนใจคนข้างหลัง ไม่ใช่เพราะว่าผมได้รับบริการก่อน แต่ผมเพราะผมไม่ได้สนใจแต่แรกอยู่แล้ว
….
มันก็เป็นเรื่องเล็กๆ แต่เชื่อไหมว่า คนเราโกรธกันทุกวันนี้ก็เพราะเรื่องเล็กๆ แค่นี้แหละ ไม่ว่าจะแซงคิวกัน ขับรถปาดกัน สารพัดการเอาเปรียบกัน หลากหลายลีลาที่จะทำให้เราขุ่นเคืองใจ
หากเราหัดสังเกตุเรื่องเล็ก ๆ เหล่านี้ มันมีความจริงเกี่ยวกับผลของกรรมให้ศึกษาอยู่ นั่นคือกรรมที่เราทำมา เราต้องได้รับแน่นอน การที่ผมวางใจได้นั้น เพราะผมระลึกเสมอว่า ไม่ว่าผลจะออกมาแบบไหนผมก็จะทำความเข้าใจและยอมรับให้ได้ว่า สิ่งเหล่านั้นเราเคยทำมาทั้งหมด
ผมไม่ได้เอาความเหมาะสม, ความถูกต้อง, มารยาท หรืออะไรทั้งสิ้นมาเป็นที่ตั้ง แต่เอาผลของกรรมเป็นที่สุด หากเราไม่ปล่อยใจไปตามความโลภ โกรธ หลง สิ่งที่เกิดขึ้นต่อจากนั้นก็เป็นสิ่งที่จริงที่สุด ที่สมควรจะเป็นแล้ว แม้ว่าผู้ให้บริการจะเลือกรับของจากคนข้างหลังผมก็ตามที
