Tag: ร้านอาหาร
กินเนื้อสัตว์เพื่อดำรงชีวิต : ๒ ติดใจ ติดรส ติดกาม
กินเนื้อสัตว์เพื่อดำรงชีวิต : ๒ ติดใจ ติดรส ติดกาม
ในทุกวันนี้ แม้เนื้อสัตว์จะเป็นวัตถุดิบหลักประกอบอาหารที่คนส่วนใหญ่บริโภคกันในแต่ละวัน ปรุงแต่งรูปรสกลิ่นเสียงสัมผัสกันให้น่าเสพน่าหลงใหลถึงกระนั้นก็ตาม แท้จริงแล้วเนื้อสัตว์ก็ไม่ใช่สิ่งที่จำเป็นต่อชีวิตเลย
เรามักจะมีเหตุผลที่อ้างเพื่อจะไม่ลดเนื้อสัตว์แล้วหันมากินผักแทนด้วยเหตุผลดังเช่นว่า “ฉันต้องกินเนื้อสัตว์เพื่อดำรงชีวิต” เป็นความปักมั่นที่ยึดเอาเนื้อสัตว์เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต เป็นตัวเป็นตน เป็นอัตตา ทั้งที่จริงแล้วการเสพสุขจากการกินเนื้อสัตว์นั้นมาจากเสพกามในรูปรสกลิ่นเสียงสัมผัสทั้งหลายนั้นเอง แต่พอยึดติดมากเข้าก็กลายเป็นตัวเป็นตนไปเลย
คนเรานั้นสามารถติดใจในรสชาติ จนกระทั่งถึงขั้นหลงระเริงเลยเถิดไปไกลจากการกินเนื้อสัตว์เพื่อดำรงชีวิตไปได้ไม่ยากนัก เพราะความหลงในกามนี้เอง ทำให้เราต้องไปตามหาร้านอาหารชื่อดังที่มีเมนูเนื้อสัตว์ที่อร่อย แสวงหาสถานที่ที่จะปรุงแต่งรสสุขในกามให้ได้เสพ ไม่ว่าจะอยู่เมืองไหน ประเทศใดถ้ามีทุนทรัพย์มากพอก็จะไปแสวงหาเสพให้ได้
เพื่อที่จะให้ตนได้เสพรสอย่างที่ใจหวัง จึงสร้างความยุ่งยากในชีวิตมากกว่ากินๆไปเพียงเพื่อให้ชีวิตดำเนินต่อไป กลายเป็นการแสวงหาของกินที่ถูกปาก เริ่มที่จะเข้าสู่การอยู่เพื่อกิน ไม่ใช่กินเพื่ออยู่อีกต่อไป แต่นั่นก็ไม่ได้สร้างความลำบากให้จิตใจของผู้ที่ติดกามในเนื้อสัตว์จนต้องลำบากออกแสวงหามากนัก เพราะเขาเหล่านั้นคาดหวังอยู่เสมอว่าจะได้เสพรสสุขมากกว่าความลำบากที่ต้องจ่ายไป
ยกตัวอย่างเช่น คนไทยที่บินไปญี่ปุ่นเพื่อที่จะได้ลิ้มลองปลาดิบต้นตำรับว่าจะทำให้อร่อยและสุขใจแค่ไหน ลงทุนลงแรงเกินความจำเป็น ดังคำที่ว่า “ขี่ช้างจับตั๊กแตน” ทั้งที่จริงๆแล้วถ้าอยากกินปลาก็สามารถหากินตามร้านอาหารญี่ปุ่นในไทยทั่วไปได้ แต่ความใคร่อยากเสพมันจะไม่ยอม มันจะกระหาย มันอยากจะลิ้มรส ที่ว่าเลิศ ว่ายอดขึ้นไปอีก ว่ามันจะมีรสสุขใดอีก ฉันอยากจะเสพรสสุขนั้นเหลือเกิน ว่าแล้วกิเลสก็พาให้เขาเหล่านั้นออกเดินทางออกไปแสวงหาเมนูเนื้อสัตว์ที่จะมาบำเรอกามตนเองได้
รสกามนี้เองคือสิ่งที่ทำให้มีร้านอาหารหลายระดับต่างกันตั้งแต่ร้านข้างทางจนไปถึงโรงแรมหรูมีดาวมากมาย ซึ่งก็ต่างกันในเรื่องของความสามารถในการบำเรอกาม ร้านข้างทางก็พอจะบำเรอกามได้ระดับหนึ่ง ส่วนโรงแรมหรูนอกจากจะบำเรอกามแล้วยังเสริมโลกธรรมและอัตตาอีกด้วย คือนอกจากจะได้เสพรสอร่อยแล้วยังทำให้รู้สึกว่าดูดีมีระดับอีกต่างหาก
เมื่อเนื้อสัตว์นั้นไม่ได้ถูกนำมาใช้เพื่อดำรงชีวิต แต่มีไว้เพื่อบำเรอกาม นั่นก็หมายถึงสิ่งที่ฟุ้งเฟ้อฟุ่มเฟือยเกินความจำเป็นของชีวิต ดังนั้นหากจะอ้างว่า ฉันต้องกินเนื้อสัตว์เพื่อดำรงชีวิตแต่ยังมีพฤติกรรมติดกามในเนื้อสัตว์เช่นนี้ เหตุผลนี้ก็เป็นเหตุผลที่ไม่สมควรยกมาอ้างเลย เพราะเห็นกันชัดเจนอยู่แล้วว่า “ไม่ได้กินเพื่อดำรงชีวิต แต่กินเพื่อบำเรอกาม”
– – – – – – – – – – – – – – –
16.6.2558
ฉันติดใจอะไรในหนึ่งคำของสิ่งนั้น?
วันก่อนเดินไปหาซื้อของที่ตลาด อตก. ใกล้ๆกับตลาดนัดจตุจักร มองเห็นอาหารทะเลสดๆมากมาย กุ้ง ปู ปลา เผา และแกะพร้อมกินอยู่ในแพคที่ดูสะอาดตา หวนให้คิดถึงสมัยที่ชอบๆกินอาหารทะเลเหล่านี้อยู่ ว่าเราติดใจอะไรในอาหารเหล่านั้น
เมื่อนึกขึ้นได้อย่างนั้น ก็เอามาพิจารณาต่อว่าแท้จริงแล้วความอร่อยของอาหารทะเลคืออะไร ความสด ความหวาน สุดท้ายก็ต้องมาตบด้วยน้ำจิ้ม แม้หวานเนื้อก็เป็นความหวานที่น่าเบื่อ กินไปเรื่อยๆก็เบื่อ ยิงต้องกินให้หมดก็ยิ่งเบื่อ ถ้าได้น้ำจิ้มมาคงจะดีขึ้น และผมจึงได้ผลสรุปได้ว่า แท้จริงแล้วเราติดในรสชาติมากกว่ารสสัมผัสเสียอีก ดังนั้นร้านอาหารที่มีน้ำจิ้มรสเด็ดมักจะมีคนมากเพราะอาหารทะเลมันก็สดเหมือนกันทุกร้าน
หากเรามองว่าแท้จริงแล้วสิ่งที่เราติดคือรสชาติ การออกจากสิ่งนั้นๆก็ง่ายขึ้น อย่างที่รู้กันว่าเป้าหมายของผมคือทำชีวิตให้มันง่ายๆเข้าไว้ ดังนั้นการสั่งปู กุ้ง หรือการไปหาอาหารทะเลหรืออะไรที่มันต้องลำบากทั้งตัวเองและพรากชีวิตสิ่งอื่นๆ นั้นจึงเป็นสิ่งที่ขัดกับเป้าหมายไปสักนิด
ดังนั้นในเบื้องต้น เราอาจจะหาอะไรที่มันแทนกันได้ พบได้ไปลองกินเห็ดออรินจิปิ้งพบว่ารสสัมผัสมันคล้ายๆกับปลาหมึก มันมีความเหนียว กรุบ และไม่เป็นภัยเท่าปลาหมึกอย่างแน่นอน จากนั้นเราค่อยหาน้ำจิ้มที่เหมาะสมแล้วค่อยๆ ลดปริมาณความเข้มของรส เพื่อที่เราจะได้ไม่ต้องไปลำบากไปหาอะไรที่มันเด็ดกว่าเดิมนั่นเอง
สวัสดี
