Tag: ทะเลาะ
การชวนคนลดเนื้อกินผัก กับการตอบความเห็นต่าง
ผมเป็นคนที่ลดเนื้อกินผักคนหนึ่งที่ไม่ค่อยได้ชวนใครมากินตามสักเท่าไหร่นะ อย่างมากก็แค่แนะนำ แค่บอกข้อดี โดยเฉพาะญาติพี่น้องมิตรสหายนี่ผมแทบไม่แตะเลย
เพราะถ้าเขายังไม่เห็นประโยชน์ เขาก็ไม่เข้ามาเอาหรอก พูดให้ตายยังไงเขาก็ไม่เอา ยัดเยียดไปก็มีแต่จะทะเลาะกัน เขาก็ยังอยากกินเนื้อของเขาอยู่อย่างนั้นแหละ
เหมือนกันกับคนที่เข้ามาเห็นต่างเกี่ยวกับบทความลดเนื้อกินผักของผมในบาง ครั้ง ผมก็ชี้แจงไปตามเหตุปัจจัยนะ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรเขา เขาอยากกินอะไรก็กิน อยากทำอะไรก็ทำ จะประกาศตัวว่าจะกินเนื้อสัตว์ หรือจะมองว่ากินเนื้อสัตว์นั้นถูกต้อง ถูกธรรม ไม่บาป มันก็เรื่องของเขา ไม่ใช่เรื่องของผม ผมไม่บังอาจไปเปลี่ยนความเห็นของใครหรอก
จะทำให้ทุกคนมาลดเนื้อกินผักมันทำไม่ได้หรอก มันได้เฉพาะบางคนเท่านั้นแหละ คนที่เห็นว่าวิธีนี้ลดการเบียดเบียนได้ เป็นสิ่งดี มีประโยชน์ เขาก็มาเอา คนที่เขาไม่เห็นคุณค่า หรือยังอยากกินเนื้อ เขาก็จะไปตามทางของเขา
ทีนี้คนที่จะมาลดเนื้อกินผักนี่มันไม่เยอะนักหรอก มันลำบาก มันไม่สบาย มันยุ่งยากในการปรับตัว มันต้องอด ต้องฝืน ต้องศึกษา น้อยคนที่จะพยายามพัฒนาตนเองเพื่อลดการเบียดเบียน
ช่วงหลังผมก็เลยไม่รู้จะมานั่งตอบคนที่เห็นต่างทำไม ให้ผมไปตอบคนที่เห็นต่างทั้งหมดนี่เหนื่อยตายเหมือนกันนะ โลกนี้มีคนกินเนื้อสัตว์เยอะกว่าคนลดเนื้อกินผักอยู่แล้ว แล้วคนไม่ล้างกิเลสนี่นะ กามหนาอัตตาจัดกันสุดๆ
สรุปว่าเลี่ยงได้ก็เลี่ยงดีกว่า เพราะส่วนมากเขาก็แค่มาแสดงความคิดเห็น มายั่ว มาข่ม มาอวด อะไรก็ว่าไป เขาก็สร้างวิบากบาปของเขาไป เราบอกได้ก็บอก แต่ถ้ามันหนักหนาจนไม่ไหวก็วางเฉยไปดีกว่า… จะเอาอะไร ก็กรรมตัวเองทำมาทั้งนั้น ในชาติที่ยังไม่ลดเนื้อกินผัก เมารสเนื้อสัตว์ก็คงจะไปทำอย่างนั้นมาไม่มากก็น้อยนั่นแหละ
โกรธ
ชอบเพลง “สัตว์ประหลาด” ของแสตมป์ ! ( http://www.youtube.com/watch?v=Q34L3CqLgwo ) ทำให้คิดได้หลายเรื่องเลย ลองฟังกันดู (เหมาะสำหรับทุกเพศทุกวัย)
…เพลงเกี่ยวกับความโกรธ ผลเสียของความโกรธ และการระงับความโกรธ
เมื่ออยู่มากกว่า 1 คน เช่น พ่อแม่พี่น้อง เพื่อน คนรัก หรือกระทั่งสัตว์เลี้ยง ก็ต้องมีเรื่องกระทบกระทั่งกันบ้าง ขนาดว่าอยู่คนเดียวยังทะเลาะกับตัวเองได้เลย
เมื่อมีเรื่องไม่ได้ดั่งใจก็มักโกรธกัน มีคำพูดเชือดเฉือนใจกัน ตามแต่ที่จะคิดได้ ถ้าหนักๆก็ลงมือกันเลย เวลาโกรธนี่มันลืมทุกอย่าง จำได้อยู่อย่างเดียว …ฉันถูกแกผิด… , …ถึงฉันจะไม่ถูกทั้งหมด แต่แกก็ผิด(มากกว่าฉัน,แกนั่นแหละต้นเหตุ)… สุดท้ายก็ปลดปล่อยความเป็น “สัตว์” กันออกมามากมายตามแต่ลีลาของแต่ละคน
บางคนโกรธ 20 นาที ก็ระงับได้บ้าง แต่หลายคนเป็นปีก็ยังไม่หาย บางคนเป็น 30-40 ปีก็ยังผูกโกรธอยู่ บางคนผูกโกรธพยาบาทข้ามภพข้ามชาติเลย…หลักฐานน่ะหรอ? ก็วันนี้ยังไม่หายโกรธ พรุ่งนี้คิดว่ามันจะหายไปเองหรอ… แล้วระงับความโกรธ กับฆ่าความโกรธมันก็คนละเรื่องกันอีกด้วย ยากนะ…
จริงๆมันก็แค่ไม่ได้ดั่งใจเราอะนะ เราเลยแสดงออกมาทางโกรธคนอื่น ทั้งๆที่น่าจะโทษความเอาแต่ใจตัวเอง คิดเข้าข้างตัวเอง ความคาดหวังของตัวเอง
กว่าจะรู้ตัวว่าผิดก็ทำลายทุกอย่างไปหมดแล้ว เหลือแต่ซากความเจ็บช้ำ แต่คนที่ค้นเจอว่าผิดที่ตัวเองนี่แหละ คือคนที่ค้นเจอขุมทรัพย์ ยิ่งกว่าขุดเจอเพชร อย่างน้อยก็ได้รู้ว่าเหตุแห่งความโกรธก็คือความอยากได้ดั่งใจของเราเอง
ถ้าในระหว่างโกรธกันนี่ ใครยอมก่อนได้ก็สุขก่อน แถมยังช่วยระงับไม่ให้อีกฝ่ายโกรธมากขึ้นด้วย ดีจัง
สุดท้ายชอบเพลงนี้ตรงท่อนท้ายๆ ที่ว่ายอมระงับความโกรธเพื่อคนอื่น ฟังแล้วรู้สึกดี แต่ดีกว่านี้ก็ยังมี คือ ยอมทำลายความเอาแต่ใจ ทำลายความยึดดีถือดี ทำลายตัวกูของกู ฆ่ากิเลสของตัวเองเพื่อคนอื่นไปเลย ดีที่สุดละ
จาก ..เจ้าของสวนสัตว์ประหลาดที่อยากเลิกกิจการ
– – – – – – – – – – – – – – –
24.7.2557
ดิณห์ ไอราวัณวัฒน์
