ทักทาย
กิเลส เข้าง่าย…ออกยาก
กิเลส เข้าง่าย…ออกยาก
= = = = = = = = = = =
กิเลสนั้นเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของเราได้อย่างง่ายดาย เราจะเห็นในว่าการมีกิเลส การยั่วกิเลส การสนองกิเลส หรือแม้แต่การอวดกิเลส ก็กลายเป็นเรื่องปกติในสังคมปัจจุบันไปแล้ว
การเชิญแขกผู้มาเยือนออกจากบ้านเรานั้น หากเป็นชีวิตปกติก็คงจะทำได้ไม่ยากนัก แต่สำหรับกิเลสแล้วเหมือนกับแขกผู้มาเยือนที่มาแล้วไม่ยอมกลับ เข้ามายึดบ้าน กลายเป็นเจ้าของบ้าน และทำให้เรากลายเป็นคนรับใช้ แต่ถึงอย่างนั้นเราก็ยังยินดีที่จะเป็นคนรับใช้ เพราะด้วยความไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรกับกิเลสดี ถ้าไม่ทำตามกิเลสก็ทุกข์ ทำตามกิเลสก็คลายทุกข์ได้บ้าง ได้สุขลวงมาเสพชั่วครั้งชั่วคราว แต่ไม่นานเดี๋ยวก็กลับมาทุกข์อีก ด้วยความไม่รู้ก็เลยต้องวนเวียนทุกข์อยู่เช่นนั้น
แม้กิเลสจะเข้ามายึดพื้นที่ในจิตใจของเราได้อย่างง่ายดาย แต่การนำกิเลสออกนั้นกลับเป็นเรื่องที่ยากที่สุดในโลก เป็นเรื่องที่ทวนกระแสโลกอย่างรุนแรง อีกทั้งวิธีการนั้นยังละเอียดซับซ้อน ลึกซึ้งเกินที่จะทำความเข้าใจด้วยตนเอง และถึงจะใช้ความเพียรพยายามแบบที่เรียกว่าปฏิบัติธรรมถวายชีวิตก็ใช่ว่าจะเอากิเลสออกได้ง่ายๆ
เมื่อเราเห็นภัยของกิเลสดังนี้แล้ว ก็ควรระวังป้องกันไม่ให้กิเลสใหม่ได้เข้ามา ศึกษาเรียนรู้ธรรมะไว้ใช้พิจารณาความจริงตามความเป็นจริงเพื่อทำลายกิเลสที่มีในตน ทำสิ่งนั้นให้เกิดความเจริญขึ้นเรื่อยๆ และรักษาการประพฤติปฏิบัติที่จะปกป้องจิตใจของเราจากกิเลสเช่นนี้ตลอดไป
– – – – – – – – – – – – – – –
14.8.2558
เจตนาของการนำเสนอบทความลดเนื้อกินผัก
ที่พิมพ์บทความลดเนื้อกินผักออกมากันมากมาย เจตนาของผมไม่ได้ต้องการให้คนหันมากินมังสวิรัติ กินเจอะไรหรอกนะ
แต่ต้องการแบ่งปันประสบการณ์ในวิธีปฏิบัติสู่การทำลายกิเลส โดยใช้โจทย์ลดเนื้อกินผักเท่านั้นเอง
จริงๆแล้วจะใช้โจทย์อะไรก็ได้ ความโกรธ ความโลภ ความหลง มันเอามาปฏิบัติได้หมดแหละ แต่มันจะหาผัสสะกันยากหน่อย ถ้าเราเจาะไปในประเด็นไม่หลงเนื้อสัตว์นี่มันง่าย ทุกคนปฏิบัติได้เท่าเทียมกัน ยกตัวอย่างก็ง่าย แถมยังเป็นสิ่งที่เป็นการเบียดเบียนที่ขัดเจน
เรียกว่าถ้าหลงอยู่ก็มีโทษ ออกได้ก็เป็นประโยชน์
ถ้าทำลายความอยาก ทำลายกิเลสกันได้จริงๆแล้วจะกลับไปกินเนื้อสัตว์ก็ตามสบาย แต่ถ้าให้ดีก็ศึกษากันให้มาก เดี๋ยวกิเลสจะหลอกเอาว่ากินอย่างไม่มีกิเลสก็เป็นไปได้
ปล.ส่วนเรื่องโสด นี่เจตนาจะให้โสดกันจริงๆ เพราะจะมีบ่วงมาก ยังไม่ต้องถึงขั้นล้างกิเลสหรอก กดข่มกันไปอีกสักชาติก็ได้สำหรับเรื่องนี้
การชวนคนลดเนื้อกินผัก กับการตอบความเห็นต่าง
ผมเป็นคนที่ลดเนื้อกินผักคนหนึ่งที่ไม่ค่อยได้ชวนใครมากินตามสักเท่าไหร่นะ อย่างมากก็แค่แนะนำ แค่บอกข้อดี โดยเฉพาะญาติพี่น้องมิตรสหายนี่ผมแทบไม่แตะเลย
เพราะถ้าเขายังไม่เห็นประโยชน์ เขาก็ไม่เข้ามาเอาหรอก พูดให้ตายยังไงเขาก็ไม่เอา ยัดเยียดไปก็มีแต่จะทะเลาะกัน เขาก็ยังอยากกินเนื้อของเขาอยู่อย่างนั้นแหละ
เหมือนกันกับคนที่เข้ามาเห็นต่างเกี่ยวกับบทความลดเนื้อกินผักของผมในบาง ครั้ง ผมก็ชี้แจงไปตามเหตุปัจจัยนะ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรเขา เขาอยากกินอะไรก็กิน อยากทำอะไรก็ทำ จะประกาศตัวว่าจะกินเนื้อสัตว์ หรือจะมองว่ากินเนื้อสัตว์นั้นถูกต้อง ถูกธรรม ไม่บาป มันก็เรื่องของเขา ไม่ใช่เรื่องของผม ผมไม่บังอาจไปเปลี่ยนความเห็นของใครหรอก
จะทำให้ทุกคนมาลดเนื้อกินผักมันทำไม่ได้หรอก มันได้เฉพาะบางคนเท่านั้นแหละ คนที่เห็นว่าวิธีนี้ลดการเบียดเบียนได้ เป็นสิ่งดี มีประโยชน์ เขาก็มาเอา คนที่เขาไม่เห็นคุณค่า หรือยังอยากกินเนื้อ เขาก็จะไปตามทางของเขา
ทีนี้คนที่จะมาลดเนื้อกินผักนี่มันไม่เยอะนักหรอก มันลำบาก มันไม่สบาย มันยุ่งยากในการปรับตัว มันต้องอด ต้องฝืน ต้องศึกษา น้อยคนที่จะพยายามพัฒนาตนเองเพื่อลดการเบียดเบียน
ช่วงหลังผมก็เลยไม่รู้จะมานั่งตอบคนที่เห็นต่างทำไม ให้ผมไปตอบคนที่เห็นต่างทั้งหมดนี่เหนื่อยตายเหมือนกันนะ โลกนี้มีคนกินเนื้อสัตว์เยอะกว่าคนลดเนื้อกินผักอยู่แล้ว แล้วคนไม่ล้างกิเลสนี่นะ กามหนาอัตตาจัดกันสุดๆ
สรุปว่าเลี่ยงได้ก็เลี่ยงดีกว่า เพราะส่วนมากเขาก็แค่มาแสดงความคิดเห็น มายั่ว มาข่ม มาอวด อะไรก็ว่าไป เขาก็สร้างวิบากบาปของเขาไป เราบอกได้ก็บอก แต่ถ้ามันหนักหนาจนไม่ไหวก็วางเฉยไปดีกว่า… จะเอาอะไร ก็กรรมตัวเองทำมาทั้งนั้น ในชาติที่ยังไม่ลดเนื้อกินผัก เมารสเนื้อสัตว์ก็คงจะไปทำอย่างนั้นมาไม่มากก็น้อยนั่นแหละ
ผ่านไปหนึ่งปี….
ผ่านไปหนึ่งปี….
มาถึงวันนี้ก็เป็นวันครบรอบปีที่ผมตัดสินใจมาสร้างเพจ เพื่อแบ่งปันประสบการณ์และเรื่องราวต่างๆที่ได้เรียนรู้มา ให้เพื่อนๆได้ร่วมศึกษาและเรียนรู้กัน
ผ่านไปหนึ่งปีไวกว่าที่คิด พอไปนับดูก็พบว่ามีบทความกว่า 250 บทความที่พิมพ์ไป ดูๆไปแล้วเยอะมาก เฉลี่ยแล้ว 3 วันจะเผยแพร่ออกมา 2 บทความ มีบทความทั้งสั้นทั้งยาวต่างกันไป แต่ส่วนใหญ่ก็จะยาวนะ ตอนแรกๆก็คิดนะว่าพิมพ์ยาวจะมีคนอ่านไหม? แต่จากที่ดูแล้วก็มีคนติดตามอ่านกันอยู่บ้าง แม้มันจะยาวก็ตาม
บทความในเพจนี้ เป็นการเล่าเรื่องราวผ่านประสบการณ์และสภาวะที่ได้เรียนรู้มา ซึ่งก็จะพยายามใช้ภาษาที่กระชับและเข้าใจง่าย ค่อยๆเรียนรู้การเรียบเรียงไปเรื่อยๆ จากวันนั้นจนถึงวันนี้ก็เรียกว่าพัฒนาทักษะงานเขียนได้ดีขึ้นมาก รู้สึกว่าสามารถถ่ายทอดเรื่องราวได้ชัดและตรงประเด็นกว่าเมื่อก่อน ซึ่งมันก็คงพัฒนาไปตามธรรม
เนื้อหาในเพจนี้ ส่วนใหญ่ก็จะเป็นในเรื่องของความรัก คู่รัก รองลงมาก็จะเป็นเรื่องลดเนื้อกินผัก ,ความเห็นความเข้าใจเรื่องต่างๆในชีวิต , การปฏิบัติธรรม และเรื่องทั่วๆไปตามที่จะคิดออก
…..
ผมไม่ค่อยเจอกับปัญหาความคิดตันสักเท่าไรนัก แต่ละวันมีเรื่องใหม่ให้พิมพ์มากมาย งานที่ตั้งหัวข้อรอไว้ก็ยังหมกไว้อยู่มากมายเช่นกัน หลายเรื่องก็น่าพิมพ์ หลายเรื่องก็ต้องรอก่อน ลักษณะการเรียบเรียงบทความก็เป็นไปตามนิสัยของผม คือชอบยกตัวอย่าง ประยุกต์ แตกประเด็น คือหยิบประเด็นยิบย่อยมาพิมพ์บทความได้เรื่อยๆละนะ
ช่วงแรกๆที่สร้างเพจก็คิดไว้นะว่าจะพิมพ์เรื่องราวที่มันสบายๆ อ่านง่ายๆ ค่อยเป็นค่อยไป ให้ผู้ติดตามค่อยๆเรียนรู้ไปช้าๆ แต่พอเอาเข้าจริงแล้วมันไม่เป็นอย่างนั้นเลยสักนิด จริงจัง หนักแน่นกันเกือบทุกบทความ เช่นเรื่องความรักนี่ตัดจบที่เป็นทุกข์เกือบทุกบท ไม่ชี้ให้เห็นทุกข์ ก็ชี้ให้เป็นโสด มีอยู่อย่างสองอย่างนี่แหละ แทบไม่มีที่เหลือให้กิเลสได้หายใจเลย ไม่เหลือสุขไว้ให้ได้เสพเลย
ผมก็ยอมรับนะว่าคนตามอ่านบทความในเพจนี้นี่อึดจริงๆ ทั้งยาว ทั้งบีบคั้น อ่านไปเจอแต่เรื่องทุกข์ เรื่องสุขแทบไม่มี อ่านในจอใหญ่ๆก็ว่าลำบากแล้ว ถ้าไปอ่านในมือถือนี่เรียกว่าลำบากสุดๆ แต่บางคนเขาก็หาทางออกโดยการพิมพ์ออกไปอ่านนะ แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน
เข้าปีที่สองนี้ผมก็จะพยายามขัดเกลาตัวเองให้มากขึ้นนะ ทั้งลดกิเลส ทั้งเพิ่มทักษะงานเขียน และอาจจะต้องเพิ่มทักษะด้านอื่นๆด้วยถ้ามันเป็นประโยชน์ต่อตนเองและผู้อื่น ก็ศึกษาเรียนรู้กันต่อไป…
– – – – – – – – – – – – – – –
6.8.2558
