Tag: ไม่จำเป็น

ความรัก…

ไม่จำเป็นต้องเป็นแฟน

ไม่จำเป็นต้องแต่งงาน

ไม่จำเป็นต้องเป็นครอบครัว

ไม่จำเป็นต้องมีเงื่อนไขใดๆ

…เพียงเพื่อจะได้ครอบครอง

= = = = = = = = = = =

คนที่รักกันจริงนั้น ย่อมไม่คิดจะผูกพัน

ด้วยเงื่อนไขที่ผูกมัดเช่น แฟน หรือครอบครัว

แม้จะเป็นคนที่รักแสนรักปานใด

ก็จะไม่ยอมทำบาปและสร้างอกุศล

เพียงเพื่อได้เสพสุขที่ลวงโลกเหล่านั้น

…แต่จะคงไว้ซึ่งความเป็นมิตรที่ดี

เป็นผู้แบ่งปัน เกื้อกูล ดูแล ตักเตือน ฯลฯ

เพื่อนำพาคนที่รักนั้นไปสู่ความเจริญฝ่ายเดียว

…ผู้ที่เข้าไปผูกพันนั้น คงจะหนีไม่พ้นเหตุแห่งกิเลส

ด้วยความหลงในโลกียรส หลงในการสมสู่

หลงในการครอบครอง อยากได้เป็นเจ้าของ

หากเว้นขาดจากเรื่องเหล่านี้แล้ว

การคบหากันเป็นแฟน หรือแต่งงาน

ก็เป็นเรื่องที่ไม่จำเป็นอีกเลยในชีวิต

ซึ่งจะคงเหลือไว้แต่ความเป็นมิตรที่ดีเท่านั้น

= = = = = = = = = = =

บทขยาย: ในบทนี้ได้ชี้ให้เห็นว่า ความรักที่แท้จริงนั้นไม่จำเป็นต้องครอบครองด้วยสถานะใดๆที่เกินเพื่อนเลย หากเราไม่ต้องการครอบครองเขา ไม่สมสู่เขา ไม่หลงเสพสุขในกามคุณ โลกธรรม อัตตาทั้งหลายที่เขามี เราก็ไม่จำเป็นที่จะต้องไปมีความสัมพันธ์ให้เกินเพื่อน

คนที่พยายามให้ความสัมพันธ์นั้นเกินเพื่อนไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร มันก็เป็นเพียงข้ออ้างของกิเลสที่ปั้นแต่งมาเพื่อให้ตนได้เสพสมใจเท่านั้น

คนที่หลงไปแต่งงานแล้ว ความเจริญสูงสุดที่จะมีได้ก็คือการเว้นขาดจากการสมสู่ สุดท้ายก็จะกลายเป็นการคบหาแบบเพื่อนที่ดีต่อกัน ซึ่งการมีความสัมพันธ์ที่ดีนี้ ไม่จำเป็นต้องสร้างวิบากบาป สะสมกิเลสรายทาง ให้ต้องมารับกรรมชั่วกันทีหลัง เพียงแค่คงสถานะมิตรที่มีไว้ตั้งแต่แรกให้ยั่งยืน สุดท้ายก็จะมาบรรจบที่เดียวกันกับคู่รักที่เจริญแล้วทุกคู่

แต่คนที่คงความเป็นโสดและเป็นมิตรที่ดีจะเจริญได้มากกว่ามากนัก เพราะไม่ต้องมารับวิบากบาปจากความชั่วที่ทำมาร่วมกัน ไม่ว่าจะเป็นการบำเรอกิเลสของกันและกัน การสมสู่กันและกัน การระบายโทสะแก่กันและกัน จนกระทั่งการพากันไปหลงในกิเลสต่างๆด้วยกัน พวกเขาก็ไม่ต้องรับวิบากบาปเหล่านั้นทีหลัง

นั่นหมายถึงเราสามารถพาคนที่เรารักเจริญได้มากกว่าการที่ไปคบหากันเป็นแฟนหรือแต่งงานกัน เพราะไม่ต้องมีวิบากบาปใดมากั้นขวางไม่ให้ไปสู่ความเจริญ นี้เองคือความรักที่มากกว่า เกื้อกูลมากกว่า มีปัญญามากกว่า เห็นแก่ตัวน้อยกว่า เสื่อมน้อยกว่า และทุกข์น้อยกว่าคนที่หลงไปคบหากันเป็นแฟนหรือแต่งงานกันมากนัก

– – – – – – – – – – – – – – –

2.5.2558

ดิณห์ ไอราวัณวัฒน์ (Dinh Airawanwat)